Avila stond eigenlijk niet op het programma, maar gisteravond hebben wij al gezien dat ons ingelaste bezoek helemaal geen verkeerde beslissing is. Vanmorgen gaan we even in het stadje kijken. Avila is een heel rustig en vriendelijk stadje. Weinig toeristen en dat levert een hele relaxte sfeer op. We klimmen op de muur en wandelen zo een stukje langs de stad. Na de muur bezoeken we ook nog even de kerk van Avila. Erg charmant, maar helaas mogen ook hier geen foto's gemaakt worden. We zien nog wel een enkele toerist die daar maling aan heeft, worden even in vertwijfeling gebracht, maar doen het als echte brave hendrikjes toch maar niet.
Na een kopje koffie in een pasteleria (zoiets als de Roset in Castricum) gaan we door naar Segovia. Het is maar een klein stukje rijden, dus we kunnen er met de lunch al zijn.
Dat had gekund als de coordinaten ons niet hadden verwezen naar een plek die nu verbouwd wordt. Helaas. We rijden wat door de stad maar zien geen plekken waar we de truck kunnen parkeren. Eerst maar weer de stad uit, dit wordt niks. Onderweg de stad uit ziet Martijn in ene een bordje camping. Ah! We keren en rijden om 13.30 uur de camping op. Na Afrika blijft het toch erg wennen aan de Europese prijzen. 25 Euro voor een staanplaats, 4 euro voor electriciteit en dan is het zwembad ook nog gesloten! Nou ja als het wel open was geweest hadden we het waarschijnlijk ook niet gebruikt. Daar is het toch nog net even te koud voor. Maar toch!
We kijken uit over de besneeuwde toppen van de bergen. Echt erg mooi! Tja dan moet je over de prijs
toch niet meer zeuren? ;-)
We verplaatsen eerst even de wagen van de camping af. We hebben geen zin om weer 25 euro te betalen en parkeren hem in de straat tegenover de camping. Als we Segovia bezocht hebben, willen we doorrijden naar Coca. We parkeren de truck naast de bushalte, we kunnen als het ware zo van de ene in de andere stappen. Als we goed en wel staan komt de bus al aanrijden dus dat loopt voorspoedig.
Segovia is een kleine maar bijzonder mooie stad. Als we met de bus in het centrum gedropt worden staan we gelijk onder het enorme aquaduct. Wauw wat is dat een indrukwekkend ding! We lopen langs en onder het ding door, Hugo wil er heel graag ook over heen, maar dat mag helaas niet. 28 meter hoog en zonder cement of iets dergelijks gemaakt: gewoon 28 meter hoog op elkaar gestapeld. Als ik nou eens heel hard duw....?
We lopen door naar het fort van Segovia: het Alcazar. Ook deze is indrukwekkend. Segovia is niet groot, maar met wat we tot op heden hebben kan het zichzelf goed meten met Toledo en Sevilla. Het Alcazar hebben ze heel mooi gerestaureerd en als we boven aan op de toren staan is het uitzicht zeer de moeite waard. Hugo en Martijn hebben de treden geteld naar boven en het zijn er 151.
Als we het Alcazar gezien hebben gaan we nog even voor het fort op een bankje zitten kijken. Wat is het ontzettend mooi gebleven. Na een half uurtje lopen we rustig terug. We willen vanmiddag nog naar Coca rijden waar we nog een fort gaan gezoeken. Deze zou nog groter en nog mooier moeten zijn dus dat beloofd wat. :-)
Na een goed uurtje rijden we Coca in, dit is echt een dorp van niks en heeft geen camping. We parkeren de truck tegenover het fort. Dit fort is inderdaad nog groter en indrukwekkender dan dat van Segovia! Wat een enorm ding en het ziet er fantastisch uit. We hebben er zin in om het morgen te gaan bekijken.
Het is inmiddels weer lekkerder weer geworden en we kunnen weer eens heerlijk buiten zitten. Dat is al weer een tijd geleden, de laatste
tijd leven we vooral binnen. Als we net lekker zitten komt er een Spaanse dame naar ons toe. Ze vraagt of zij een foto van de camper
mag maken. Goh dat is weer eens anders, meestal zijn wij degene die aan iedereen vragen of wij een foto mogen maken. Natuurlijk mag het
we lachen vriendelijk voor de foto en de dame zwaait en loopt weer weg. Typisch.
We gaan vandaag zelfs buiten eten! Na het eten lopen we nog even een rondje om het fort. Hugo wijst aan welke weggetjes we moeten nemen en al snel heeft hij het pad verlaten en lopen we dwars door het bos om het fort heen. Hij is in zijn element, maar Daan op haar slippers (het is immers eindelijk weer mooi weer) vindt het minder prettig.
Martijn is vannacht ziek geworden :-( Hij had erg veel zin in dit fort, maar hij twijfelt nu wel heel erg of hij mee moet gaan. Het fort gaat
pas om 10.30 uur open dus we hebben nog even de tijd om te kijken hoe het vanmorgen gaat. Daan gaat met Hugo ontbijten en Martijn kruipt
nog even achterin in Hugo's bed.
Om half elf gaan we toch met z'n drieen naar het fort. Martijn voelt zich nog niet zo lekker, maar hij wil het toch wel heel graag zien. Het fort is van buiten erg indrukwekkend, van binnen is het wat meer ingetogen. Geen gezellige schilderijtjes, gordijntjes of tafeltjes en stoeltjes die het geheel opleuken. Het geeft wel een goede indruk hoe het er uit gezien moet hebben toen het nog in gebruik was. Al vraag je je nu wel af wat het moest beschermen toen. Het is nu een dorpje van niks, je vraagt je af hoe het toen geweest was.
Martijn is al snel erg moe. Na het bezoek gaat hij nog even op bed liggen en komt daar pas op het einde van middag uit. Hugo speelt de hele middag en Danielle stort zich op haar boek. 's avonds eten we weer lekker buiten en is Martijn iets opgeknapt. Na het eten wandelen Hugo en Danielle nog een uurtje door het bos, Hugo wil op zoek naar het water wat we eerder gezien hebben.
Rustige start vandaag. Uiteindelijk verlaten we om 10 uur de parkeerplaats bij het kasteel van Coca. Onderweg nog even stoppen voor wat boodschappen en de lunch en om half vier zien we op weg naar een camping in een natuurpark een stukje liggen van de 'oude weg', waar drie auto's geparkeerd staan. In Spanje vernieuwen ze regelmatig de wegen, waarbij het nieuwe traject meestal wat afwijkt van de oude. De oude weg wordt dan niet weggehaald (dan doen alleen Nederlanders met hun ruimtegebrek) en dat geeft soms mooie parkeerplekken langs de weg. We stoppen hier en besluiten hier de nacht door te brengen. Het uitzicht is schitterend, mooie heuvels, bomen en meer met besneeuwde bergtoppen op de achtergrond.
Nadat we de auto hebben geparkeerd gaan we een wandeltocht maken. Op een gegeven moment raken we het pad kwijt
en gaan we maar dwars door het landschap. Dat is af en toe best spannend en vooral inspannend. Onze weg gaat recht
omhoog. Na een uur staan we op de top van de heuvel en hebben we een schitterend uitzicht op het meer en de camper.
Het is hier heerlijk stil, alleen wat gezang van vogels en een heerlijke geur van wild tijm. Hmmmmm, erg prettig.
Na het avondeten worden verrast door geklingel. Het blijkt dat een hele schaapskudde, herder en hond op 10 meter afstand langs de camper trekken. Hugo vind het geweldig en springt tussen de schapen door, gevolgd door Danielle die wat meer afstand houdt.
Terugkijkend naar de gehele pagina valt ons op dat Hugo er wel erg vaak op voorkomt. Maar ja, we vinden hem ook zo leuk .......
Vandaag naar Pamplona, waar we morgen Marcel en Iris zullen gaan ontmoeten. We gaan laat weg en schieten lekker op richting Pamplona. Via een provinciale weg gaan we door een Nationaal Park van Cameros. Het is stevig klimmen en op bijna 1600 meter hoog gaan we eindelijk dalen richting Logrono. De weg gaat door een heel mooi landschap, waarvan we al snel concluderen dat we eigenlijk nog in een andere vakantie Viguera zouden moeten bezoeken om daar te gaan wandelen. De lijst met landen/gebieden waar we nog naar terug moeten wordt zo langzamerhand wel erg lang :-) We hebben inmiddels op onze verlanglijst staan: Ghana, Zuid-Senegal, Marokko en nu dus ook de Navarra- en Rioja-streek van Spanje voor en wijn/wandelvakantie.
Vervolgens op weg naar Pamplona. We bellen met Marcel en Iris met het voorstel om Pamplona links te laten liggen en in de bergen ten noorden van Pamplona af te spreken. Helaas komen we tien minuten later tot een hele vervelende conclusie: bij het bergopwaarts rijden heeft de truck beduidend minder vermogen. F..., weer vervuiling in het dieselsysteem. Een kilometer later is een tankstation met wifi. We gaan er af, bellen Ab voor de verandering maar weer eens, zoeken de nummers op van de ANWB alarmcentrale en publiceren nog snel even de website.
Ondanks dat Daan geen Europa-dekking heeft, worden we vriendelijke geholpen door de ANBW alarmcentrale. Zij geven ons adressen van garages om het probleem te verhelpen: erg vriendelijk! Vervolgens door naar Pamplona, maar ja: het is zaterdag vier uur en alles sluit hier om een uur of twee. Wachten tot maandag is niet echt een aangename optie op een parkeerterrein ver buiten Pamplona. Aangezien de truck nog steeds redelijk goed rijdt, besluiten we te kijken of we via de snelweg San Sebastian te halen en eventueel morgen Marcel en Iris te zien in Frankrijk. Dan kan de truck op maandag naar de garage.
Martijn is door de problemen met het brandstofsysteem en na een rit dwars door Pamplona wel een beetje zat. 20 kilometer na Pamplona gaan we bij Irurtzun van de snelweg af en overnachten we op een heel erg troosteloos parkeerterrein naast een net zo'n troosteloos restaurant. Naast ons staat ook een truck met pech ..... En het begint stevig te regenen. Het humeur is wel even gedaald. ;-(
©2009 M. Blankestijn