Vandaag op tijd, 7 uur, de wekker gezet, maar we kunnen nog niet echt wennen aan het twee uur tijdsverschil tussen Marokko en Spanje. Uiteindelijk gaan we er pas om half negen uit en besluiten we om niet naar Cordoba te gaan en dat te gaan bekijken, maar naar Granada te rijden om daar morgen het een en ander te gaan zien. Maar eerst nog even relaxed ontbijten, water inladen, nog even op internet kijken en bij de Carrefour (wat een belachelijk grote supermarkten zijn dat!) boodschappen doen. Voor we vertrekken is het over twaalven.
De weg is wel mooi, maar niet ontzettend boeiend. Afwisseld vlak en heuvelachtig. Mooi zijn de witte Andalusische dorpen die tegen de heuvels aangekleefd liggen. Rond 5 uur komen we in Granada aan. Martijn heeft vanaf het internet wat camperplaatsen gezocht en we proberen op basis van de waypoints een plekkie te vinden. Dat blijkt nog een beetje tegen te vallen.
Zo is 1 van de punten de parkeerplaats van het Alhambra zelf, maar die is met 46 euro per dag toch een beetje te prijzig voor een camperplaats. We rijden vervolgens in de (stevige) heuvels bij het Alhambra een klein straatje in dat niet echt voor een truck bedoeld is. Uiteindelijk is de enige weg die we kunnen nemen verboden voor vrachtwagen en bussen. Afgaande op de breedte van het straatje geldt dit bord ook voor ons. Dat betekent keren in een smal straatje. Van links staan 4 taxi's en 2 busjes te wachten. Rechts vijf taxi's en een scooter. Even steken vooruit, achteruit tussen geparkeerde auto's aan de ene kant en een vrachtwagen aan de andere kant. Nog een keertje steken en jawel ..... Daan stapt weer in en we rijden dezelfde weg terug.
We rijden enige tijd door Granada op zoek naar een goede plek om te overnachten. Danielle ziet het even wat somber in en Martijn zegt "Maak je geen zorgen. We komen er wel uit met z'n tweeën". Dit hielp niet echt, maar de "Neeeeee, met z'n drieën" uit de mond van Hugo maakte de sfeer een stuk beter. Het snoepie en tegelijkertijd onze stoere kerel.
We gaan richting Sierra Nevada, want daar zou een rastätte zijn met camperplaatsen. We realiseren ons dat dat nog 20 kilometer de bergen in is. Dat lijkt ons een slecht idee, want morgen moeten we om 8 uur bij Alhambra zijn om nog kans te maken op kaartjes voor die dag. Op de weg richting Sierra Nevada hebben we wat plekken gezien waar we zouden kunnen overnachten. Een heeft geen parkeerverbod dus daar zetten we hem neer. Met de laagstaande zon levert het helemaal geen vervelend plaatje op.
We zijn duidelijk in Europa aangekomen en dat heeft ook zo zijn mindere kanten. We willen naar het Alhambra en dit is zeer geliefd. Je moet dus kaarten van tevoren reserveren of op tijd in de rij gaan staan voordat de kassa's om 8 uur 's ochtends openen om de kaarten in de losse verkoop te bemachtigen.
Gisteren was het niet meer gelukt om kaarten te kopen dus vandaag om half zeven op om vanaf onze overnachtingsplek naar het Alhambra te rijden. Daar aangekomen gaat Martijn om 7.10 uur in de rij staan. Hij verwachtte als eerste daar te arriveren, maar hij stond op plek 150 ;-(. Hij kan wel kaarten krijgen, maar alleen nog maar voor de middag. Dat betekent dat we pas vanaf 2 uur terecht kunnen en uiteraard wel 4.50 euro per uur blijven betalen voor de parkeerplaats. Martijn heeft na alle ervaringen in Afrika, waar veel mogelijk is, al voor de tweede keer zin om te vertellen dat ze de kaarten ergens kunnen laten waar het donker en ..... nou ja, dat dus. Uiteindelijk toch maar even slikken en we besluiten eerst het centrum van Granada in te gaan.
Eerst bezoeken we de kathedraal van Granada. Een schitterende kerk met veel glas-in-lood ramen en indrukwekkende ruimtes.
Je zou er spontaan katholiek van worden! Bij Hugo bespeuren wij ook de eerste invloeden van de katholieke basisschool:
zijn oogopslag is al heel Rooms. ;-)
Na het bezoek aan de kathedraal slenteren we door Granada. We bezoeken nog even een lunchroom voor een heerlijk gebakje om vervolgende weer een stevig stuk omhoog te lopen naar de camper. Het is goed dat het een stevige wandeling is, want Spanje is niet goed voor onze lijn. In Afrika zijn we aardig wat kilo's kwijtgeraakt, maar de tapas- en pattiseriezaakjes zijn wel erg verleidelijk. Martijn is de extra batterij vergeten voor de camera en om zonder extra batterij naar het Alhambra is toch wel een beetje de goden verzoeken.
We rusten even uit en lunchen bij de camper en gaan dan terug om ons exact om 2 uur weer bij het paleis van Nasrid te melden. De tijd van toegang tot het paleis van Nasrid is vermeld op je toegangskaart en waag het niet om een half uur later te komen, want dan mag je er niet meer in. Het moet niet veel gekker worden: we moeten nog zeer wennen aan Europa! Uiteraard worden wij verwacht om 2 uur in de rij te gaan staan voor het paleis, maar het duurt gvd (excusez moi) tot half drie voordat onze toegangskaarten twee keer gescand zijn en we eindelijk het paleis in mogen. Daan en Martijn zijn het er over eens: dit moet wel een heel mooi paleis zijn anders rijden we in 1 keer terug naar Nederland!
Het paleis is schitterend. Helaas is het weer niet zo schitterend, dus het komt niet altijd even goed over op foto ;-(.
Eigenlijk bestaat het Alhambra uit verschillende paleizen, forten en tuinen, dus de rest van de dag zijn we druk deze te bezoeken. Een flink aantal foto's zijn terug te vinden bij de impressie en het bezoek aan Alhambra was al het wachten en de rijen meer dan waard.
Om zes uur verlaten we het Alhambra, waarbij Hugo het grootste gedeelte heuvelopwaarts sprint, afwisselend begeleid door papa of mama.
Hierna gaan we nog een stukje rijden op weg naar Cordoba. We stoppen uiteindelijk bij een restaurant
langs de weg. Danielle vraagt of we de nacht op het terrein mogen blijven staan, als we een hapje komen eten. Dat is goed
en zo genieten we van een eenvoudige doch voedzame maaltijd ;-). Wel weer even wennen aan de prijs: wat!!!! 46 euro, maar we
gaan toch maar niet onderhandelen. Zo'n geprint bonnetje, duidelijk teken van georganiseerdheid, nodigt daar niet toe uit.
We moeten nog steeds wennen aan Europa ;-).
Na het late slapen gaan van Hugo en de sterk gekoelde wijn uit het restaurant gaan we heeeeeeel rustig beginnen vanochtend. Rond half elf zijn we pas klaar voor vertrek.
De weg was zoals gisteren. Het zijn mooie glooiende Andalusische heuvels, die natuurlijk allemaal zijn begroeid met olijfbomen. Het wordt toch tijd dat we hier de olijven eens gaan proberen. De heuvels zien er in ieder geval erg mooi uit, het doet soms zelfs denken aan de sahara. De zandduinen in de sahara zijn net zo sensueel glooiend met mooie contrasten van schaduwen als hier. Om 1 uur arriveren we op de camping en we gaan zo ongeveer gelijk Cordoba in.
In Cordoba hebben we maar 1 echt belangrijke bestemming, waarmee we het zeer charmante stadje natuurlijk ernstig te kort doen. De Mezquita, ooit één van de belangrijkste moskeeën van de wereld, later verbouwd tot een kathedraal. Het is nog steeds een schitterend gebouw, maar het is een doodzonde geweest dat ze ooit in het midden van die schitterende moskee 63 pilaren hebben weggehaald om daar een veel te pompeuze kathedraal neer te planten. Heel jammer. Het geheel doet nu een beetje aan als een geloofsloods, vergelijkbaar met de beverwijkse bazaar. Koud, kil en zonder gevoel.
De moskee moet schitterend zijn geweest in zijn rust met 793 pilaren. Helaas waren er een paar christenen die dit dachten te kunnen
verbeteren. Helaas....... Ze hebben langs de de muren kraampjes gemaakt waar de rijken een plekje konden kopen in allemaal kleine
kapelletjes.
We lopen nog een kort even door Cordoba, maar het is zeer slecht weer dus we gaan op thuis naar huis. Hiermee hebben we Cordoba wat te kort gedaan, maar de weergoden zijn ons niet gunstig gezind op dit moment. Ook 's avonds, als we ons lekker aan de mochito's te goed doen, blijft het regenen.
©2009 M. Blankestijn